Ωστόσο η αυτοκτονία συχνά απορρέει από την απελπισία που βιώνει ένας άνθρωπος, η οποία υπερβαίνει την ψυχική διαταραχή και τον κάνει να μην αντέχει την οδύνη της ζωής του. Ορισμένοι φιλόσοφοι θεωρούν την αυτοκτονία μία ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου.
Κάθε απόπειρα αυτοκτονίας είναι μια πράξη σοβαρή, που χρήζει άμεσης ψυχολογικής - ψυχιατρικής παρέμβασης. Μία προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας συνήθως προβλέπει και μια επόμενη.
Ακόμη και να συνυπάρχει ο παράγοντας «κραυγή για βοήθεια» ή η ανάγκη του ατόμου για προσοχή, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος αυτός υποφέρει, έχει ανάγκη για βοήθεια και μπορεί να αποπειραθεί σε έναν άλλο χρόνο να δώσει τέρμα στη ζωή του και να το πετύχει.
Η αυτοκτονία δεν είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά πράξη απελπισίας και έντονης ψυχικής δυσφορίας, που εγκλωβίζει το άτομο σε νοητικά, συναισθηματικά και υπαρξιακά αδιέξοδα, τα οποία το εμποδίζουν να βρει άλλες λύσεις.
Αν και περισσότερες γυναίκες νοσούν σήμερα από κατάθλιψη απ’ ό,τι άνδρες, το ποσοστό των ανδρών που εντέλει αυτοκτονούν είναι τετραπλάσιο. Οι γυναίκες κάνουν περισσότερες απόπειρες αυτοκτονίας, αλλά οι άνδρες καταλήγουν με πιο επιθετικούς τρόπους να επιτύχουν την αυτοκτονική πράξη.
Ιδιαίτερα ευάλωτοι θεωρούνται οι άνδρες που διανύουν τη δεκαετία των 20 ετών ή είναι άνω των 50, οι άνεργοι, οι κοινωνικά απομονωμένοι, οι χήροι, οι ανύπαντροι και οι πάσχοντες από χρόνιες οργανικές ή ψυχιατρικές ασθένειες. Ελάχιστοι από τους άνδρες που αυτοκτόνησαν είχαν λάβει ψυχιατρική βοήθεια πριν από τον θάνατό τους.
Το άτομο που αποπειράται να αυτοκτονήσει βρίσκεται σε αδιέξοδο και σε απόλυτη ψυχική οδύνη. Δεν επιθυμεί τον θάνατό του, αλλά εύχεται να σταματήσει να υποφέρει, εξαναγκαζόμενος μέσα από την απελπισία του να σκεφτεί μία ακραία πράξη λύτρωσης.
