Ήταν μια χειμωνιάτικη μέρα του
Νοεμβρίου του 1991, όταν, νεαρός αντισυνταγματάρχης, έφτασα στην Άγκυρα
με την ιδιότητα του Στρατιωτικού Ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας. Ο
πατέρας μου, Στέργιος, γεννημένος το 1914 στη Χαριούπολη της Ανατολικής
Θράκης, από πατέρα Σφακιανό και μάνα Ανατολικοθρακιώτισσα, μου
περιέγραφε στα παραμύθια του έναν τόπο λατρευτό και ευλογημένο• αλλά,
έξω από τον κόσμο του παιδικού ονείρου, αιωρούνταν ερωτηματικά εάν θα
πρέπει να συνεχίσω κι εγώ να τον αγαπώ. Ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος αν,
μετά τον ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, υπήρχαν ακόμα ψήγματα
των Ελλήνων και των λαών της Μικράς Ασίας ή αν είχαν απομείνει μόνο τα
σπασμένα μάρμαρα.Έμεινα τρία χρόνια και, το καλοκαίρι του 1998, επανήλθα στην Άγκυρα ως Ακόλουθος Άμυνας, έχοντας πλέον στις αποσκευές μου όχι τα παιδικά μου παραμύθια, αλλά γνώση της σύγχρονης Τουρκίας και τη βεβαιότητα ότι γύρω μου υπήρχαν και υπάρχουν όλοι οι λαοί που κατοικούν για πολλές χιλιάδες χρόνια αυτό τον τόπο. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να προσεγγίσω το θέμα πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) μέχρι και σήμερα, έτει σωτηρίω 2012, και να ενδυναμώσω την αγάπη μου για τον κάτοικο της σημερινής Τουρκίας, αλλά με ερωτηματικά για τον ανερχόμενο νεο-οθωμανισμό, που διακατέχει αυτούς που συνεχίζουν να αμφισβητούν φιλίες, αξίες και γειτνίαση.
Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας αναζήτησε έγγραφα, αρχεία, στοιχεία και βιβλιογραφία από διάφορες πηγές, ώστε να διεμβολίσει την ιστορική πραγματικότητα της Μικράς Ασίας, ξεκινώντας με γεγονότα που συνέβησαν πριν από μια περίπου χιλιετία και αφορούν τη μετάλλαξη των ντόπιων χριστιανών σε «Τούρκους» και «μουσουλμάνους» (με αποκορύφωμα τις πρόσφατες αποκαλύψεις για την καταγωγή πολλών κορυφαίων αξιωματούχων και πολιτικών της Τουρκίας, όπως ο Ερντογάν, ο ίδιος ο Κεμάλ, ακόμα και ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής). Όλα αυτά τα στοιχεία αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης των μειονοτήτων στην Τουρκία μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όλοι οι παλιοί και αλλοτριωμένοι κάτοικοι της Μικράς Ασίας αναμένουν και αναζητούν το φως στο Φανάρι και στην Ορθοδοξία για να επανασυστήσουν το δικό τους ΝΕΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, μαζί με τους συνειδητοποιημένους, πλέον, Οθωμανούς. Αυτοί οι λαοί, οι οποίοι είναι λαοί της Μικράς Ασίας και σε καμία περίπτωση δεν είναι Τούρκοι, έχουν το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστούν, εθνικά και θρησκευτικά, όπως οι ίδιοι επιθυμούν.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη
* Ο Φράγκος Σ. Φραγκούλης είναι διδάκτωρ Γεωπολιτικής και Γεωστρατηγικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ομιλεί την αγγλική, την τουρκική και τη ρωσική γλώσσα. Επί έξι χρόνια ήταν Στρατιωτικός Ακόλουθος και Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία της Άγκυρας. Διευθυντής Πληροφοριών του ΓΕΕΘΑ στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα το 2004. Έχει διατελέσει Διοικητής Τάγματος και Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, Μηχανοκίνητης Μεραρχίας, Σώματος Στρατού, Στρατιάς, Γενικός Επιθεωρητής Στρατού. Διατέλεσε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού τη διετία 2009-2011. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Πρωθυπουργού κ. Πικραμένου ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας (Μάιος-Ιούνιος 2012). Είναι Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και Επίτιμος Δημότης του Δήμου Ρεθύμνης, του Δήμου Αμυνταίου και του Δήμου Ορεστιάδας. Έχει πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
