Μαζί θα τα ξαναφάµε !

       Έτσι τριχωτές και γλοιώδεις που είναι, όχι µόνο δεν τις τρώω αλλά τις σιχαίνοµαι κι από πάνω. Πώς τα κατάφεραν οι διαφηµιστές να κάνουν τις µπάµιες λέξη - κλειδί για τη γυναικεία καταπίεση, είναι µυστήριο πράµα. Ένας λόγος παραπάνω που στη λαϊκή γλώσσα «µπάµιας» λέγεται ο άντρας µε το µικροσκοπικό µόριο. Αν το πλακώσεις δε και στο ντοµατόζουµο, πάει, γίνεται σκέτο σπλάτερ. Να πώς εξηγείται ο εξοργισµένος σύζυγος που επιστρέφει στη µάνα της τη γυναίκα του «απείραχτη», κατά πως λέει το επίµαχο διαφηµιστικό.  Ααα, ώστε απείραχτη, µεγάλε; Ωραία, λοιπόν, το πιάσαµε το υπονοούµενο. 
       Πάµε τώρα παρακάτω, στο έτερο κρίσιµο λήµµα της εβδοµάδας, το οποίο προτιµώ by far. Και για να µην τα πολυλογούµε, τη λέξη µε την οποία µας στόλισε πρόσφατα ο Στρος - Καν την αθωώνω εξ όλης της καρδίας µου και εξ όλης της διανοίας µου.
      Όχι µόνο επειδή µε τη σκατολογία το µικρό παιδί εγκαινιάζει τη θητεία του στο χιούµορ και δοκιµάζει τη δύναµή του πειράζοντας τους νόµους και τους αστυνόµους των µεγαλυτέρων, αλλά γιατί, όπως µου θύµισαν κάποιοι καλοί µου φίλοι, στο ίδιο συµπέρασµα είχε καταλήξει και ο Γεώργιος Σουρής πολύ προτού αναλάβειτην ευθύνη να το ξεστοµίσει ο βαρυκόκαλος Ντοµινίκ: Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο / κι όλοι χεσµένοι είµαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.