Από τον Ιούλιο του 2011 έχω αναδείξει με παρεμβάσεις μου στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού ελέγχου τα τραγικά προβλήματα που δημιουργούνται από την μεθοδευμένη συγχώνευση του Νοσοκομείου Λήμνου με το Βοστάνειο Νοσοκομείο Λέσβου.
Η παροχή αποτελεσματικών υπηρεσιών υγείας αποτελεί ουσιαστική υποχρέωση της Ελληνικής πολιτείας απέναντι στους κατοίκους των νησιών. Η συγχώνευση αντίκειται στην αρχή της νησιωτικότητας, οδηγεί σε υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και αυτό δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας και αίσθημα αποκλεισμού στους νησιώτες και ακρίτες του Βόρειου Αιγαίου. Η Λήμνος, το 8ο μεγαλύτερο νησί στην χώρα με πληθυσμό 17.000 κατοίκους, παύει να διαθέτει αυτόνομο Νοσοκομείο και εξαρτάται από ένα άλλο νησί το οποίο απέχει έξι ώρες θαλάσσιου ταξιδιού χωρίς καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση.
Παρότι με τις ερωτήσεις και τις αναφορές που έκανα στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου τελούσατε εν επιγνώσει της σημασίας που έχει η αυτονομία του Νοσοκομείου Λήμνου καθώς και την περαιτέρω ενίσχυση της λειτουργίας του, δεν εξαιρέθηκε από την διαδικασία συγχώνευσης ενώ όπως τεκμαίρεται και από τη παρ. 11 άρθρο 2 του νόμου 4052/12 εξαιρέθηκαν τα ΓΝ Λαμίας, Καρπενησίου, Άμφισσας, Ιωαννίνων και των Φιλιατών τα οποία δεν βρίσκονται σε χώρους περίκλειστους από θάλασσα και προφανώς δεν προστατεύονται από την συνταγματική επιταγή της νησιωτικότητας. Είναι έξω από κάθε λογική να εξαιρούνται από συγχωνεύσεις νοσοκομεία στην ηπειρωτική Ελλάδα και να εντάσσονται νοσοκομεία στην νησιωτική Ελλάδα. Πρέπει η κατάργηση του αυτόνομου οργανισμού του Γ.Ν. Λήμνου να ανασταλεί και το νοσοκομείο να ενταχθεί στις εξαιρέσεις της παρ.11 του άρθρου 2.
Ερωτάται ο κ. υπουργός σε ποιες ενέργειες θα προβεί για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος;