Κάθε τουριστικός προορισμός έχει το δικό του δυνατό χαρτί. Η Αθήνα και η Αίγυπτος, για παράδειγμα, έχουν τις αρχαιότητές τους, τις δημιουργίες των ανθρώπων που έζησαν στους χώρους αυτούς πριν χιλιετίες. Το Ντουμπάι αντίθετα έχει τα έργα που οι σύγχρονοι κάτοικοί του δημιούργησαν. Χώρες της Ινδοκίνας αλλά και πόλεις της Ευρώπης στοχεύουν στο σεξουαλικό ορμέφυτο των επισκεπτών τους. Τα Ιεροσόλυμα και η Μέκκα αξιοποιούν τους προσκυνηματικούς τους χώρους και το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων. Η Νέα Υόρκη και οι Βρυξέλλες αξιοποιούν τις πολιτικο-οικονομικές δομές τους. Τα εξωτικά νησιά της Καραϊβικής αξιοποιούν το φυσικό τους περιβάλλον. Βέβαια το καλύτερο αποτέλεσμα προκύπτει όταν επιτυγχάνεται συνδυασμός κάποιων από τα παραπάνω.
Το νησί μας, η Λέσβος, διαθέτει βασικά δυο δυναμικούς παράγοντες για την τουριστική ανάπτυξή του. Ο ένας είναι τα ιερά προσκυνήματα του και ο άλλος το φυσικό του περιβάλλον. Τα μοναστήρια του νησιού μας και ιδιαίτερα ο Άγιος Ραφαήλ και ο Ταξιάρχης φέρνουν πολύ κόσμο. Ο κόσμος αυτός, επαυξημένος βέβαια και από άλλους επισκέπτες, θέλει να χαρεί και το περιβάλλον του τόπου μας -τον άλλο δυναμικό παράγοντα-, φυσικό και ανθρωπογενές. Ανηφορίζει στο Μόλυβο και χαίρεται το οικιστικό του περιβάλλον. Φτάνει - ταλαιπωρημένος λίγο - στο Σίγρι για να θαυμάσει τα προϊστορικά δημιουργήματα της φύσης. Έρχεται στα Βατερά για να απολαύσει την πεντακάθαρη θάλασσα και την απέραντη και αξεπέραστη αμμουδιά.
Σ' όλες τις διαδρομές του απολαμβάνει τον ασημοπράσινο ελαιώνα και ξεκουράζεται στα βαθυπράσινα πευκοδάση του. Σε όλη την ακτογραμμή του νησιού απολαμβάνει μικρότερες ή μεγαλύτερες παραλίες με ή χωρίς υποδομές και υπηρεσίες.
Αυτό το εξαιρετικό λεσβιακό περιβάλλον οφείλουμε όλοι να το διαφυλάξουμε σαν τα μάτια μας.
Αυτή την υπέροχη κληρονομιά έχουμε το δικαίωμα να τη χαρούμε αλλά και την υποχρέωση να την παραδώσουμε αναλλοίωτη στις επόμενες γενιές. Κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, κάθε έργο υποδομής, κάθε οικονομική δραστηριότητα πρέπει να διέπεται από ξεκάθαρους και αποτελεσματικούς περιβαλλοντικούς όρους, οι οποίοι θα εξασφαλίζουν την υλοποίηση της παραπάνω υποχρέωσής μας. Ανάπτυξη ναι, καταστροφή όχι.
Έργα που διευκολύνουν την πρόκληση πυρκαγιών στα δάση μας, όπως η αυθαίρετη σ' αυτά δόμηση ή έργα που μπορεί να καταστρέψουν τις υπέροχες αμμουδερές παραλίες μας, όπως τα ανεξέλεγκτα έργα υποδομών σ' αυτές, πρέπει να εμποδίζονται από την κρατική και προπαντός την αυτοδιοικητική ελεγκτική μηχανή. Συγχρόνως επιβάλλεται η δημιουργία αλλά και η εύρυθμη λειτουργία μηχανισμών που θα διασφαλίζουν την ποιότητα του περιβάλλοντός μας, όπως είναι οι βιολογικοί καθαρισμοί σε μονάδες ή σε οικιστικά σύνολα.
Τέλος η προστασία της χλωρίδας και της πανίδας του νησιού μας με την εξασφάλιση τόσο του απαιτούμενου ζωτικού χώρου όσο και του απαραίτητου νερού είναι ένας ακόμα τομέας που χρήζει ευαισθητοποίησης και δράσης.
Κάθε ένα απ' τα παραπάνω και όλα μαζί θα διασφαλίσουν ένα άριστο περιβάλλον για να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας αλλά και ένα σημαντικό αναπτυξιακό παράγοντα του λεσβιακού τουρισμού.
Ιωάννα Καλατζή
Φοιτήτρια Μηχανικών Περιβάλλοντος
του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
